چگونه ناامیدی خود را کاهش دهید و صبر خود را افزایش دهید .

مانند بسیاری از چالش های عاطفی ، این موضوع درمورد اضطراب و مغز شما است .

ناامیدی و بی حوصلگی:

از نظر ذهنی به ماشین جلوی خود در چراغ قرمز نرده نکشید، عدم نیاز به دانستن آن چیزی که شریک یا رئیستان در مورد X فهمیده است ، عجله نکردن هنگام صرف شام، صرف ناهار با یک دوست، یادگیری مدیریت ناامیدی و یادگیری صبورتر بودن در مورد سیم کشی مجدد مغز ماست. خبر خوب این است که سیم کشی مجدد مغز ما امکان پذیر است، اما این کار به تمرین نیاز دارد.

می توانیم آن را به دو بخش تقسیم کنیم : 1- کمک های اولیه 2- تمرین

بخش اول :

کمک های اولیه : فرآیندی دو مرحله ای است که در حال حاضر به حد مجاز خود رسیده است .

مرحله 1: آگاه باشید. اگر می‌خواهید احساس خود را تغییر دهید، باید کاری را که انجام می‌دهید تغییر دهید، و نقطه شروع این است که آگاه باشید – اینکه ناامید می‌شوید، بی‌شکیبایی شما افزایش می‌یابد، دید تونلی دارید، و از نظر فیزیکی احساس عجله می‌کنید. چیزی که همه اینها را تحریک می‌کند، اضطراب دوست قدیمی ما است، و اضطراب معمولاً مربوط به نگرانی‌های ما است: شما باید سر وقت سر کار بروید، ماشین جلوی شما برای مدت طولانی پشت چراغ می‌نشیند، و نگران هستید که موفق نخواهید شد. ; از شریک یا رئیس خود چیزی نشنیده اید، و بنابراین نمی دانید چگونه برای روز خود برنامه ریزی کنید.

یا نگرانی از انتظاراتی که همیشه وجود دارد : یک راننده باید مراقب دیگر راننده ها و همچنین رئیس خود نیز باشد، همچنین نوع کار کردن خود که وقت خود را بیهوده تلف نکند البته همکار و رئیس شما هم باید در برابر وظایف خود مسئول باشند و توصیه های درستی به شما بدهند اما مغز نگران شما، شما را در مرکز مشکلاتتان قرار می‌دهد و همیشه انگشت اتهام اش به سمت شماست، نشانه های اظراب را در زمانی میتوانید ببینید که شام درست کردن شما به علت شلوغ بودن ذهن‌تان طول می‌کشد و شروع به نشخوار ذهنی میکنید و خود را ملامت میکنید که برای مثال چرا فلان کار زود تر انجام ندادم و همه این ها مثال هایی از انتظارات است که ما از خود مان و دیگران داریم گویی که صدایی همیشه ما را فرا می‌خواند تا بهتر نسبت خودمان و دیگران عمل کنیم؛ این همان روشی است که مغز شما در پیش می‌گیرد تا مواظب شما باشد .

مرحله 2 :

آرام باشید : زمانی که در لحظه زندگی می کنید و از احوالات خود و محیط خود آگاه هستید میتوانید انتخاب های بیشتری داشته باشید و واکنش های بهتری از خود نشان دهید ؛
زمانی که می‌خواهید واکنش سریع بدهید نیاز است آرام باشید ، اضطراب می‌تواند مغز شما وادار به رفتارهای های بی ملاحظه کند ولی شما می‌توانید در برابر آن ایستادگی کنید تا نگذارید اضطراب شما را کنترل کند، بلکه شما می‌توانید با کنترل اضطراب خود به عملکرد نرمال خود برگردید
شاید نیاز است نفس عمیقی بکشید و کلمات آرامش بخشی مانند اینکه “این یک مشکل عادی در یک روز عادی است من از پسش برمیایم آخر دنیا که نشده است” !

فکر می‌کنید بدترین اتفاق روز چه چیزی می‌تواند باشد : کمی دیر رسیدن به یه قرار یا آماده نبودن به موقع شام!

همه این ها قابل جبران است نفس عمیقی بکشید و برنامه خود دوباره دقیق تر بریزید

بخش 2: تمرین

می‌توانید این مهارت‌ها را در خارج از موقعیت‌های کمک‌های اولیه تمرین کنید و به مرور زمان، مغزتان را دوباره سیم‌کشی کنید تا تحمل ناامیدی/بی‌شکیبایی خود را افزایش دهید.

مرحله 1: خودتان را بررسی کنید . در اینجا، شما هر ساعت یا بیشتر خودتان را بررسی میکنید تا وضعیت عاطفی خود را بسنجید: هنگام بیدار شدن از خواب یا برگشتن به خانه درحال حاضر عصبانی هستید یا عجله دارید. شما در حال حاضر نگران X هستید. با تشخیص زودهنگام این حالات بد، زمان دارید تا قبل از اینکه تحریک شوید ، عمل کنید و خودتان را آرام کنید. شما به جای واکنش نشان دادن، فعال هستید.

مرحله 2: اکنون تصمیم بگیرید که برای کاهش دمای عاطفی خود چه کاری می توانید انجام دهید. به محض اینکه متوجه شدید خلق و خوی شما بدتر می شود، نفس های عمیق بکشید، روی آهنگ رادیو تمرکز کنید، به رئیس خود در مورد چیزی که نگران آن هستید پیامک ارسال کنید، یا به سادگی به شریک زندگی خود بگویید که در حال حاضر در حال بدی هستید. و اگر کاری برای کمک به آنها وجود دارد، به آنها بگویید.

مرحله 3: تمرین کنید که به عقب برگردید و متوجه شوید که چه اتفاقی می‌افتد وقتی سرخوردگی/بی‌شکیبایی شروع می‌شود. با عقب‌نشینی ذهنی و تماشای آنچه در حال رخ دادن است، در حال حاضر از آن طرز فکر مضطرب خارج شده و وارد مغز منطقی خود شده‌اید. شما خود را از احساسات دور می کنید با کنجکاوی در مورد آنچه در درون شما اتفاق می افتد – افکار و احساسات شما – نه تنها می توانید عقب نشینی کنید، بلکه مشاهده ساده به شما کمک می کند آرام شوید.

مرحله 4: تمام موارد بالا را تمرین کنید

برگرفته شده از سایت : Psychology Today

نویسنده متن : هنا دیوان